Moos' Music Movies & More
Looper
(eOne entertainment) “Timetravel has not yet been invented, but 30 years from now it will be.” Zo begint Looper op intrigerende wijze, ingeleid door hoofdrolspeler Joe. In het heden, 2044 wel te verstaan, wordt de rol vertolkt door Joseph Gordon-Levitt. Joe is een ‘looper’, iemand die mensen vermoord die illegaal teruggezonden worden door de maffia zodat het lijk achterblijft in het verleden. Een makkelijke klus zoals we tijdens de openingsscène kunnen zien. In het idyllische Kansas staat Joe dagelijks tussen de graanvelden zijn doelwit op te wachten. Met een raak schot van zijn ‘blunderbuss’ rekent hij één voor één af met de misdadigers. Tot Joe opeens een bekend gezicht voor zijn neus krijgt.
De goed betaalde job kent één probleempje. Vroeg of laat kom je jezelf letterlijk tegen. Teruggezonden uit de toekomst moet je zonder pardon geëlimineerd worden. ‘Closing your loop’ heet dat in vaktermen. Wat inhoudt dat je dertig jaar zorgeloos mag leven tot ook jij terug in de tijd wordt gestuurd richting een ‘looper’. Zo is de cirkel rond. Dit overkomt Joe’s beste vriend Seth (Paul Dano) maar later ook hem zelf. Beiden kunnen het niet over hun hart verkrijgen hun oudere ik te vermoorden. Maar elke minuut dat deze toekomstige versies blijven leven verandert de geschiedenis. Geen goede zaak voor de maffia onder leiding van Jeff Daniels (Dumb & Dumber, Arachnaphobia) dus. Hij onderneemt actie waardoor een kat- en muisspel ontstaat. In eerste instantie tussen Joe en zijn opdrachtgevers maar even later komt onze protagonist oog in oog met zijn oudere ik (Bruce Willis). Het blijkt een scène die zich makkelijk kan meten met de Robert de Niro-Al Pacino conversatie in Heat.
Beiden hebben hun redenen waarom ze in leven moeten blijven, maar de Joe gespeeld door Bruce Willis heeft misschien wel de belangrijkste. In zijn wereld is er één man aan de macht, ‘the Rainmaker’, die erger is dan alle dictators bij elkaar. Nu de oude Joe terug in de tijd is gereisd wil hij, net als in The Terminator, de jongere en onschuldige versie van ‘the Rainmaker’ vermoorden zodat er een betere toekomst wacht. Het beeld van 2044 is ondertussen erger dan onze huidige samenleving. De armen zijn nog armer en de rijken rijker. Vervuiling en criminaliteit vieren hoogtij. De maffia zwaait de scepter waar gesofisticeerde drugs en TK (telekinese) in de mode zijn. Ook dit laatste gegeven is mooi in beeld gebracht door regisseur Rian Johnson, al zien we dit de laatste tijd vaker gebeuren in de grote films van Hollywood (denk aan Total Recall).
Intelligente sci-fi films zijn er echter veel te weinig. Gelukkig kan Looper zich dankzij sterke vertolkingen en een sterk verhaal wel bij die laatste categorie voegen. Het idee zou van de hand van science-fiction goeroe Philip K. Dick kunnen komen. Complexe verhaallijnen die voor interessante plotwendingen zorgen en tot het verrassende einde boeiend blijft. De stijlvolle aanpak maakt de film compleet, zonder te overdonderen met CGI. Gaten in het verhaal en foutjes, zoals een wond die in de ene scène links en het andere moment rechts zit, zijn dan ook snel vergeten. Ook na afloop houdt de film je in zijn ban, omdat er zoveel is om over na te denken. Wat als?
Wat een imposante carrière heeft Joseph Gordon-Levitt inmiddels al opgebouwd. De pas 31-jarige kan compleet verschillende personages neerzetten zonder vergaande uiterlijke veranderingen, zijn rol als Hesheren Cobra Commander in G.I. Joe en daargelaten. Looper past in het rijtje van Inception, 50/50, (500) Days of Summer en The Dark Knight Rises. In Looper ís hij Bruce Willis. De manier van praten, bewegen, kijken… het voelt als de man van Die Hard. Willis legt tegelijkertijd op karakteristieke wijze zijn ziel en zaligheid in zijn rol. Je voelt zijn pijn, woede en frustratie, iets wat de jongere versie juist wil voorkomen. Ook dit zijn mooie ingrediënten van een sterke film met een ‘mindfuck’ om rondjes van te blijven lopen.
De goed betaalde job kent één probleempje. Vroeg of laat kom je jezelf letterlijk tegen. Teruggezonden uit de toekomst moet je zonder pardon geëlimineerd worden. ‘Closing your loop’ heet dat in vaktermen. Wat inhoudt dat je dertig jaar zorgeloos mag leven tot ook jij terug in de tijd wordt gestuurd richting een ‘looper’. Zo is de cirkel rond. Dit overkomt Joe’s beste vriend Seth (Paul Dano) maar later ook hem zelf. Beiden kunnen het niet over hun hart verkrijgen hun oudere ik te vermoorden. Maar elke minuut dat deze toekomstige versies blijven leven verandert de geschiedenis. Geen goede zaak voor de maffia onder leiding van Jeff Daniels (Dumb & Dumber, Arachnaphobia) dus. Hij onderneemt actie waardoor een kat- en muisspel ontstaat. In eerste instantie tussen Joe en zijn opdrachtgevers maar even later komt onze protagonist oog in oog met zijn oudere ik (Bruce Willis). Het blijkt een scène die zich makkelijk kan meten met de Robert de Niro-Al Pacino conversatie in Heat.
Beiden hebben hun redenen waarom ze in leven moeten blijven, maar de Joe gespeeld door Bruce Willis heeft misschien wel de belangrijkste. In zijn wereld is er één man aan de macht, ‘the Rainmaker’, die erger is dan alle dictators bij elkaar. Nu de oude Joe terug in de tijd is gereisd wil hij, net als in The Terminator, de jongere en onschuldige versie van ‘the Rainmaker’ vermoorden zodat er een betere toekomst wacht. Het beeld van 2044 is ondertussen erger dan onze huidige samenleving. De armen zijn nog armer en de rijken rijker. Vervuiling en criminaliteit vieren hoogtij. De maffia zwaait de scepter waar gesofisticeerde drugs en TK (telekinese) in de mode zijn. Ook dit laatste gegeven is mooi in beeld gebracht door regisseur Rian Johnson, al zien we dit de laatste tijd vaker gebeuren in de grote films van Hollywood (denk aan Total Recall).
Intelligente sci-fi films zijn er echter veel te weinig. Gelukkig kan Looper zich dankzij sterke vertolkingen en een sterk verhaal wel bij die laatste categorie voegen. Het idee zou van de hand van science-fiction goeroe Philip K. Dick kunnen komen. Complexe verhaallijnen die voor interessante plotwendingen zorgen en tot het verrassende einde boeiend blijft. De stijlvolle aanpak maakt de film compleet, zonder te overdonderen met CGI. Gaten in het verhaal en foutjes, zoals een wond die in de ene scène links en het andere moment rechts zit, zijn dan ook snel vergeten. Ook na afloop houdt de film je in zijn ban, omdat er zoveel is om over na te denken. Wat als?
Wat een imposante carrière heeft Joseph Gordon-Levitt inmiddels al opgebouwd. De pas 31-jarige kan compleet verschillende personages neerzetten zonder vergaande uiterlijke veranderingen, zijn rol als Hesheren Cobra Commander in G.I. Joe en daargelaten. Looper past in het rijtje van Inception, 50/50, (500) Days of Summer en The Dark Knight Rises. In Looper ís hij Bruce Willis. De manier van praten, bewegen, kijken… het voelt als de man van Die Hard. Willis legt tegelijkertijd op karakteristieke wijze zijn ziel en zaligheid in zijn rol. Je voelt zijn pijn, woede en frustratie, iets wat de jongere versie juist wil voorkomen. Ook dit zijn mooie ingrediënten van een sterke film met een ‘mindfuck’ om rondjes van te blijven lopen.