Moos' Music Movies & More
Horses on Fire
De Vlaamse studentenstad Gent is samen met Antwerpen de belangrijkste leverancier van fijne Belgische rockbands. Uit Antwerpen komen legendes Deus en Triggerfinger terwijl Gent ons al jaren verblijd met Soulwax, Das Pop en Arid. De laatste rockers afkomstig uit de Oost-Vlaamse stad zijn Horses on Fire. Ze maken pure rock in de zin van the Black Box Revelation en the Van Jets.
Met opener 'Violent High' is die rauwe rock sound meteen daar. Drums en gitaren lijken elkaar op te zoeken. We worden verwelkomt door zanger Michélé De Feudis met openingszin 'Come a little closer', de gitaar giert alle kanten op en verbale agressie borrelt zich op. Toch blijft er balans bestaan tussen de vier heren.
De volgende twee songs zijn in de vorm van singles de visitekaartjes van de band. 'Draw the Line' gaat verder waar het eerste nummer van de plaat ophield. Het begeeft zich in de flank van White Stripes en Black keys. In 'Raw Meat' lijken de snaren ingehaald door de drums. Samen met de geraspte vocalen zoekt de band opnieuw toenadering naar elkaar.
Deze eerste drie tracks geven een duidelijk beeld van de band. De gitaren willen er regelmatig hard van door, niet zo vreemd met het metal verleden van de gitarist. Gelukkig zijn daar de broers De Feudis die de boel aardig in het gareel houden. Na het ruige Your Blood keert de rust terug in de vorm van 'Wolfman in Disguise'. Het is echter een korte adempauze waarna de tweede helft al vroeg met de nodige paardenkracht in gang schiet.
Titels als 'Monster', 'I Miss to Hate You' en afsluiter 'Season to Hate' spreken voor zich en worden zorgvuldig van passende recht toe recht aan riffs voorzien. De plaat is dan ook voor het overgrote deel live opgenomen wat een soort jaren '70 feel geeft aan het geheel. Duidelijk herkenbaar in de song 'Glassmade Giants'.
Deze titelloze plaat is een sterk debuut met een mooi evenwicht tussen de vier bandleden. De gitaarpartijen nemen regelmatig de overhand, wat niet erg hoeft te zijn. Het is ten slotte een authentieke rock 'n roll plaat. Soms is er iets te vaak dezelfde song opbouw ondanks de diverse invloeden.
Met opener 'Violent High' is die rauwe rock sound meteen daar. Drums en gitaren lijken elkaar op te zoeken. We worden verwelkomt door zanger Michélé De Feudis met openingszin 'Come a little closer', de gitaar giert alle kanten op en verbale agressie borrelt zich op. Toch blijft er balans bestaan tussen de vier heren.
De volgende twee songs zijn in de vorm van singles de visitekaartjes van de band. 'Draw the Line' gaat verder waar het eerste nummer van de plaat ophield. Het begeeft zich in de flank van White Stripes en Black keys. In 'Raw Meat' lijken de snaren ingehaald door de drums. Samen met de geraspte vocalen zoekt de band opnieuw toenadering naar elkaar.
Deze eerste drie tracks geven een duidelijk beeld van de band. De gitaren willen er regelmatig hard van door, niet zo vreemd met het metal verleden van de gitarist. Gelukkig zijn daar de broers De Feudis die de boel aardig in het gareel houden. Na het ruige Your Blood keert de rust terug in de vorm van 'Wolfman in Disguise'. Het is echter een korte adempauze waarna de tweede helft al vroeg met de nodige paardenkracht in gang schiet.
Titels als 'Monster', 'I Miss to Hate You' en afsluiter 'Season to Hate' spreken voor zich en worden zorgvuldig van passende recht toe recht aan riffs voorzien. De plaat is dan ook voor het overgrote deel live opgenomen wat een soort jaren '70 feel geeft aan het geheel. Duidelijk herkenbaar in de song 'Glassmade Giants'.
Deze titelloze plaat is een sterk debuut met een mooi evenwicht tussen de vier bandleden. De gitaarpartijen nemen regelmatig de overhand, wat niet erg hoeft te zijn. Het is ten slotte een authentieke rock 'n roll plaat. Soms is er iets te vaak dezelfde song opbouw ondanks de diverse invloeden.