Moos' Music Movies & More
Seven psychopaths
(eOne Benelux) Het einde van het jaar is in zicht, tijd voor de gebruikelijke lijstjes. In de bioscoop worden nog heel wat toppers gereleased: The Hobbit, Wreck-it Ralph en Life of Pi. Tussen al de grote namen mogen de 'kleinere' films zeker niet vergeten worden. Met een poster lijkend op Usual Suspects en een pakkende titel in combinatie met enkele bekende gezichten wekt Seven Psychopaths de nodige interesse.
Het verhaal draait voornamelijk om Marty (Colin Farrell), Billy (Sam Rockwell) en Hans (Cristopher Walken). Die laatste twee verdienen geld bij door honden te ontvoeren en ze later, tegen vergoeding uiteraard, terug te brengen naar hun baasje. Dat gaat prima, totdat ze de Shih Tzu ontvoeren van gangsterbaas Charlie, heerlijk neergezet door Woody Harrelson die een mix speelt van zijn bekendste personages (Kingpin, Cheers, Natural Born Killers, The People versus Larry Flynt, Zombieland). Intussen probeert Ierse schrijver Marty zijn boek af te ronden, welk de toepasselijke titel Seven Psychopaths draagt. Geen gemakkelijke opgave als je met een writer's block zit en dat oplost door te drinken. Beste vriend Billy probeert hem te helpen en laat zijn rare gedachten de vrije loop. Zo moeilijk moet het toch niet zijn, want dankzij de hondenhandel lopen er genoeg psychopaten rond.
De hele film straalt een Tarantino-sfeer uit, maar daar doen we regisseur, scenarist en producent Martin McDonagh mee te kort. De Brit heeft met debuutfilm In Bruges, waarin Farrell ook de hoofdrol speelt, laten zien wat hij kan en verdiende voor het scenario een BAFTA award en een Oscar nominatie. Zijn korte film Six Shooter kaapte in 2006 al een Oscar weg en de man is al geruime tijd een gevierd toneelschrijver. Walken en Rockwell kent hij uit die periode, want de drie maakten samen het Broadway-stuk A Behanding in Spokane. Ook Seven Psychopaths zou zo een toneelstuk kunnen zijn, waarbij vooral de bij vlagen hilarische dialogen regelmatig op de lachspieren werken. Het is moeilijk om te zeggen wie met de eer gaat lopen maar één van de zeven psycho's wordt vertolkt door Tom Waits. Met een konijn onder de arm vermoordt hij andere seriemoordenaars en lijkt dus een goede inspiratiebron voor Marty's boek. Ondertussen wordt heel L.A. afgezocht door gangsterbaas Charlie, want waar zou zijn hondje Bonny toch kunnen zijn?
Het zonnige Los Angeles krijgt een wat smerige uitstraling mee terwijl de droomscènes er erg gewelddadig uitzien. Naast Tarantino wordt de film ook gekenmerkt door de stijl van de broertjes Coen. We herkennen de welbekende intriges tussen de kleurrijke personages, en de mix van humor, drama en geweld in dienst van het verhaal. Bovendien horen we een pakkende soundtrack van Carter Burwell, de vaste componist van de broertjes. Naast dit alles bezit Seven Psychopaths genoeg zelfkritiek en strooit de film met knipogen richting de filmgeschiedenis. Dit leidt tot een verrassend einde. Marty schrijft namelijk over wat hij meemaakt en zorgt zo niet alleen voor een einde van zijn boek maar onbewust ook voor het slot van de film. Dit alles veroorzaakt heel wat originele plotwendingen, vooral als de boeiende personages van Christopher Walken, bijna 70, en Sam Rockwell (Iron Man 2, Moon) zich mogen bemoeien met de afloop van het verhaal. Al deze verhaallijnen vol flashbacks en gedachten zorgen wel voor een rommelige film. Met de vele personages, allen prominent aanwezig, is het niet makkelijk om tot een coherent einde te komen. Toch lukt het McDonagh alleraardigst al heeft hij de aftiteling nodig, dus blijf zitten.
Seven Psychopaths is een bijzondere film geworden dankzij het verhaal-in-het-verhaal en de bonte personages die daarin rondlopen. Wie de echte psychopaten zijn blijft tot het einde verrassend want elke rol krijgt veel diepgang mee. Hierdoor ontstaat een band met de karakters. Hoe gek ze ook mogen zijn, we leven nu eenmaal
http://www.roarezine.nl/wp-admin/post.php?post=54874&action=edit
Het verhaal draait voornamelijk om Marty (Colin Farrell), Billy (Sam Rockwell) en Hans (Cristopher Walken). Die laatste twee verdienen geld bij door honden te ontvoeren en ze later, tegen vergoeding uiteraard, terug te brengen naar hun baasje. Dat gaat prima, totdat ze de Shih Tzu ontvoeren van gangsterbaas Charlie, heerlijk neergezet door Woody Harrelson die een mix speelt van zijn bekendste personages (Kingpin, Cheers, Natural Born Killers, The People versus Larry Flynt, Zombieland). Intussen probeert Ierse schrijver Marty zijn boek af te ronden, welk de toepasselijke titel Seven Psychopaths draagt. Geen gemakkelijke opgave als je met een writer's block zit en dat oplost door te drinken. Beste vriend Billy probeert hem te helpen en laat zijn rare gedachten de vrije loop. Zo moeilijk moet het toch niet zijn, want dankzij de hondenhandel lopen er genoeg psychopaten rond.
De hele film straalt een Tarantino-sfeer uit, maar daar doen we regisseur, scenarist en producent Martin McDonagh mee te kort. De Brit heeft met debuutfilm In Bruges, waarin Farrell ook de hoofdrol speelt, laten zien wat hij kan en verdiende voor het scenario een BAFTA award en een Oscar nominatie. Zijn korte film Six Shooter kaapte in 2006 al een Oscar weg en de man is al geruime tijd een gevierd toneelschrijver. Walken en Rockwell kent hij uit die periode, want de drie maakten samen het Broadway-stuk A Behanding in Spokane. Ook Seven Psychopaths zou zo een toneelstuk kunnen zijn, waarbij vooral de bij vlagen hilarische dialogen regelmatig op de lachspieren werken. Het is moeilijk om te zeggen wie met de eer gaat lopen maar één van de zeven psycho's wordt vertolkt door Tom Waits. Met een konijn onder de arm vermoordt hij andere seriemoordenaars en lijkt dus een goede inspiratiebron voor Marty's boek. Ondertussen wordt heel L.A. afgezocht door gangsterbaas Charlie, want waar zou zijn hondje Bonny toch kunnen zijn?
Het zonnige Los Angeles krijgt een wat smerige uitstraling mee terwijl de droomscènes er erg gewelddadig uitzien. Naast Tarantino wordt de film ook gekenmerkt door de stijl van de broertjes Coen. We herkennen de welbekende intriges tussen de kleurrijke personages, en de mix van humor, drama en geweld in dienst van het verhaal. Bovendien horen we een pakkende soundtrack van Carter Burwell, de vaste componist van de broertjes. Naast dit alles bezit Seven Psychopaths genoeg zelfkritiek en strooit de film met knipogen richting de filmgeschiedenis. Dit leidt tot een verrassend einde. Marty schrijft namelijk over wat hij meemaakt en zorgt zo niet alleen voor een einde van zijn boek maar onbewust ook voor het slot van de film. Dit alles veroorzaakt heel wat originele plotwendingen, vooral als de boeiende personages van Christopher Walken, bijna 70, en Sam Rockwell (Iron Man 2, Moon) zich mogen bemoeien met de afloop van het verhaal. Al deze verhaallijnen vol flashbacks en gedachten zorgen wel voor een rommelige film. Met de vele personages, allen prominent aanwezig, is het niet makkelijk om tot een coherent einde te komen. Toch lukt het McDonagh alleraardigst al heeft hij de aftiteling nodig, dus blijf zitten.
Seven Psychopaths is een bijzondere film geworden dankzij het verhaal-in-het-verhaal en de bonte personages die daarin rondlopen. Wie de echte psychopaten zijn blijft tot het einde verrassend want elke rol krijgt veel diepgang mee. Hierdoor ontstaat een band met de karakters. Hoe gek ze ook mogen zijn, we leven nu eenmaal
http://www.roarezine.nl/wp-admin/post.php?post=54874&action=edit